26th of August

Matagal-tagal na rin akong di nakakapagpost. Isa na namang delayed post. December 26th pa dapat toh (obviously). Galing galing ko talaga. Advanced ang happy birthday ko sa kanya tapos belated ang gift ko. Ayos lang, natuwa naman siya ehhhh. Thank you sabay smile, pwede na. Parang di siya deserving sa gift ko kasi parang ang cheap. Sa tingin ko cheap. Anyway, nagkasabay pa kami pauwi. Ayos sana eh, usap kami sandali tapos tinanong niya kung saan ako papunta. Sinabi ko kung saan tapos sinabi niya naman na magpupunta pa siya sa banko. Tapos nun wala na, dead air. Di ko talaga siya makausap. Badtrip, ang torpe ko. Pero nung malapit na kami sa banko at malapit na kaming maghiwalay nakapagpaalam naman ako sa kanya at ngumiti naman siya at nagpaalam din sakin. Pwede na, at yun ang katapusan ng napakaganda kong araw.

Messed Up Chances...

Hayun, katangahan kahapon. Di lang naman isang beses nangyari toh. Ilang beses ko nang gustong sabihin na napakaganda niya ngunit lagi kong nakakalimutan. Alam ko na talaga ang sasabihin ko pero nakakalimutan ko talaga lagi ang huli at napakalupit na linyang iyon. Tulad kahapon, pero nasira kasi ang dialogue na nabuo sa isip ko. Dahil siguro doon kaya di ko na nasabing napakaganda niya, di man lang ako nakapagpaalam dahil talagang nasira ang plano ko. Di ko akalaing masisira ng isang salita (pangalan pa nga eh) ang mga linyang naisip ko. Marahil isa pang dahilan kung bakit nakakalimutan ko ang mga sasabihin ko ay dahil natatameme ako sa ganda niya. Ang dami ko ng nasayang na pagkakataon, kung di man ako nakakalimot ay umiiral naman ang katorpehan ko. Siguro isang araw masasabi ko rin na napakaganda mo. At sana, isang araw rin ay masabi ko na kung gaano kita kamahal at sana mapatawad mo ako kung minahal kita agad, kung minahal kita ng di ko sinasabi dahil alam kong kapag sinabi ko ito ay maaaring di mo na ako pansinin.

Make me happy then kill me suddenly...

Saya kahapon kahit nalate ang happy time ko. Paparating pa lang siya nakita niya ako at tiningnan niya ako kaya pagdaan niya binati ko siya at isang pacute na ngiti ang binigay niya sa akin (at kapag sinabi kong nagpacute siya ay cute talaga). So mula after lunch hyped na hype ako tapos nakita ko siya uli at ako naman ang nagpacute. Nakangiti naman siyang sumagot sa lahat ng pagpapacute ko at mga kalokohang pinagsasabi ko. Kahit nasira ang MRT at napilitan akong magbus at nahirapan akong maghanap ng masasakyang jeep, naging masaya pa rin ako dahil sa kanyang magandang ngiti.

Pero kung gaano kasaya ako kahapon, ganun naman ako kalungkot ngayon. Ilang beses kami nagkita, dalawang beses kami nagkalapit, isang beses niya akong di pinansin, isang beses niya akong pinansin na walang emosyon, di mabilang na beses na kami'y nagtinginan. Pangtinginan nga lang yata ako, yun na lang yata magagawa ko, hanggang tingin na lang, badtrip..

Nakatadhana na yata na panandalian lang ako maging masaya..

Gwapo raw oh! (Kabaliw haha!)

Gulat ako kanina, haha. Napadaan ako tas nakita ko siya nakaglasses. Ang unang pumasok sa isip ko ay siya ba talaga yun? Paglabas niya, siya nga! Binati ko siya at tinanong kung bakit siya nagsuot ng glasses at ito ang MALUPIT niyang sagot: siyempre, para makita ko ang kagwapuhan mo. Nakangiti na ako nung kinausap ko siya pero lalo akong napangiti sa sagot niya. Kakaiba talaga siya. Alam niya kung ano ang dapat sabihin para mapasaya ako kaya mahal na mahal ko siya. Yan tuloy, hyped na hyped ako mula recess, haha. Mahal ko na siya talaga.

Ü

Loves ko toh!

Kaya mo bang kumain ng sili na hindi sinasabing maanghang ito? Kakayanin ko kung may magandang rason. Katulad na lang kapag ayaw mong makasakit ng iba, kahit masakit ito para sayo ay hindi mo pa rin ito sasabihin dahil alam mong malaking gulo ito. Hindi ko masabi na mahal ko siya dahil alam kong may iba na siyang minamahal.

Malapit na akong barilin sa Bagumbayan sa pagiging martyr ko...

Anyway, masaya pa rin ako dahil nakita ko siya kahapon at di tulad ng ibang pagkakataon ko dati, binati ko siya ngayon. Ako ba toh? Pagkabati ko sa kanya ay ngumiti naman siya. Solve solve na ako, haha. Kakausapin ko pa siya pero umurong na naman dila ko. Ako nga talaga toh. Torpe pa rin, damn. Pero ayos lang dahil ngumiti naman siya sa akin at sapat na iyon para mapasaya na ako. Sa sobrang saya ko na rin siguro kaya nanalo kami kahapon sa Dota. Ang lakas ng strygwyr ko, inspired?

Ngayon naman happy pa rin. Kahit talo ngayon, ok lang kasi may di inaasahang pangyayari nang pauwi na ako. Nakita ko ang dati kong love. Tumaba siya, siguro depressed siya dahil di na niya ako nakikita, haha, pero di niya ako nakita kanina. Maganda pa rin siya ngayon kahit medyo chubby na siya. Sa totoo nga, kamukha na niya ang Love ko ngayon (yung nasa previous paragraph). Kung di ako mamahalin ni Love, mukhang siya na lang kasi may history rin naman kami.

Gabay:
"Love" - present, yung may "favorite smile" ko na lagi kong tinutukoy sa karamihan ng post ko
"love" - yung dati kong love na pwede na ring tawaging "ex" na ngayon ko lang sinama sa mga post ko

Ü

Thank You Lord!

Totoo ngang may Diyos tayo at marunong Siyang makinig at tunay na makapangyarihan Siya. Tinupad na Niya kahit papaano ang kahilingan ko. Pinansin na ako ulit ng pinakamamahal ko. Nakangiti uli siya sa akin. Ang lakas talaga ni Lord!

Kahapon pa dapat ako magpopost kaso marami akong ginagawa kahapon. Nginitian niya kasi ako kahapon pero mas maganda talaga yung ngayon. Kakaiba, kung sana inakbayan niya man lang ako habang kinakausap ako. Pero pwede nang pagtiyagaan ang ngiti niya. Di ko pa rin talaga alam kung paano niya ako napapasaya sa isang simpleng ngiti pero siguro ay dapat na lang akong matuwa dahil pinapansin na niya ako uli. Thank you Lord! Bumabawi na uli ang blog ko sa ika-26 na post ko.

Ü

GG na toh, sir! (wasted yet still elated)

Ang sakit ng braso ko, damn. Hirap naman magtype. Tatlumpung push-up, badtrip, GG talaga. Kakayanin pa rin para makapasok sa varsity, haha.

Sayang di pa nataon sa 24th post. Elated? Wow, english (burger burger!).

Saya ko pa naman ngayon, haha. Di halata noh? Slight lang. Simple lang naman kinasaya ko eh. Nakita niya ako, nginitian niya ako, nginitian ko rin siya (bigla tuloy lumabas ang "the moves" ko). Live happily ever after, for now, haha.

Ü

Paking Shet! (So Frustrated)

Ngayon pa talaga nataon ang 24th post ko..

Ngayon alam ko nang di niya talaga ako gusto. Sa nakalipas na dalawang araw, nakita ko siya habang nagtatrabaho ako. Sa unang araw, ayos nalapitan ko siya. Ayos na sana kaso umasa akong kakausapin niya ako pero wala siyang sinabi sakin kahit isang salita man lang. Kahapon naman, di ako nagtrabaho agad pero nakita ko siya kaso parang wala lang nung nagkatinginan kami. At kanina naman ang pinakamasaklap, parang di niya talaga ako nakikita. Sapat na ang mga sinabi niya para maisip ko na wala nga talaga akong halaga para sa kanya. Parang hindi niya talaga ako nakikita o baka nakita niya talaga pero iniiwasan niya ako. Ayoko nang ipagpatuloy pa. Napakaganda ng naging 24th post ko. Sana bukas magbago na ang lahat. Ayoko na..

"I shouldn't have given anything, I should've expected nothing.."

Friday The 13th...

Madaling sabihin, mahirap gawin. Tama nga. Hindi ko magawa ang sinabi ko. Napakahirap limutin siya at isiping magpaalam. Di ko mapigilang tingnan siya tuwing nandyan siya. Para nga naman kasing walang araw na di ko siya hinahanap. Tuwing nakikita ko naman siya ay makailang beses akong sumusulyap at kung mahuli man niya ako ay wala na akong pakialam, basta ang importante ay makita ko siya. Friday the 13th nga pala ngayon. Malas ng araw ko dahil iniiwasan ko pa rin siya at di niya rin naman ako pinapansin. Malas talaga, nakakawala ng pag-asa. Pero swerte lang ay noong napatingin ako sa kanya at sa halip na mahuli ako ay siya ang nakita kong nakatingin sa akin. Ngunit malungkot pa rin ako dahil di na katulad ng dati na nakakausap ko siya at natutuwa siya sa akin. Ngayon ay dinadaanan na lang namin ang isa't isa, di nagpapansinan, parang di magkakilala.

*My 23rd post, wow, really made my day...

Last First Day...

First day na naman. Di ako masaya, di ako excited. Parang umaga pa lang alam ko nang di mangyayari ang inaasahan ko. Kalokohan. Nakakabadtrip. Unang araw pa lang may homework na. Bawal pang iwan ang libro sa classroom. Ok lang sana lahat ng yun kung nangyari ang inaasahan ko. Eh kaso hindi. Di talaga laging storybook happy ending ang buhay. O baka hindi pa ito ang end? Kaso may nabasa ako na labis kong kinainis. Mukhang wala na ngang pag-asa. Mukhang kailangan ko na talagang magpaalam sa kanya. Mukhang the end na nga. Pero ang sama ng ending. Sana nga makahanap ako ng panahon para makapagpaalam sa kanya at kung dumating man yun ay maayos kong masabi ang mga dapat sabihin at kung hawakan niya man ang kamay ko ay maayos ko itong mapakawalan. Damn. Sana matapos na ang taong ito. At sana makahanap ako ng makakapantay sa kanya...

Missing You..

Namimiss ko pa rin siya.. Pero di ko naman inaasahan na makikita ko siya uli. Nakita ko siya noong Lunes. Di ko talaga inaasahang makikita ko siya doon kaya hindi ko pinaghandaan ang isusuot ko kaya nagulat na lang ako nang makita ko siya at magkapareho pa ang kulay ng suot naming damit. Iba nga naman maglaro ang tadhana. Di lang yun ang unang beses na nagkapareho kami ng kulay ng suot na damit. Pero di pa rin sigurado kung kami nga ang itinadhana para sa isa't isa. Pero siyempre matutuwa ako kung kami nga..

Brought together by chance, separated by circumstance..
Fate keeps us together but destiny sees us apart..
Still, I want to see you again..

Missed me?

Ang tagal ko na nga namang di nakakapagpost dito. December 20 pa pala ang last post ko, langya mali pa ang date. Makakalimutan ko ba naman ang christmas party na yun? Anyway, so i'm back. Wow, english yun ah samantalang ang bago kong good news ay tungkol sa pagiging SAA ko sa Filipino. Sa wakas, nagawa ko rin. Pinaghirapan ko talaga yun! Inspired?

So ngayon napunta ang march ko sa practice. Nung una masaya pero ngayon di na. Basta di na masaya.

Sa tagal kong nawala yun lang ang masasabi ko? Nakalimutan ko na kasi mga ibang kwento sa buhay ko eh. Siguro dahil badtrip lang ako nitong mga nakaraang araw...